یادداشت مهدی مهراندیش در انتقاد از معاون وزیر ارشاد
در میان خبرهای این روزها مطالبی را به نقل از محمود سالاری معاون وزیر ارشاد مطالعه کردم که در مقام بیان رسانه ای جدید بود !مواضعی که معاون وزیر ارشاد در دولت ابراهیم رییسی پیرامون شیوه حمایت این وزارتخانه از هنر و هنرمندان بیان کرد در جایگاه عمل و حقیقت مطلب جدیدی نبود و سالیان سال است که فعالان عرصه فرهنگ و هنر از این سیاست های تبعیض آمیز باخبرند و گلایه دارند.
اما آنچه حائز اهمیت است این بود که تا کنون هیچ مقام مسئولی به صورت آشکارا و رسمی به چنین سیاستهای تبعیض آمیزی در عرصه فرهنگ و هنر اعتراف نکرده بود.
این اعتراف ناپسند که آمیخته به لحن افتخار آمیز بود در مقام بیان جدید بود و آن را تحفه نازیبای جدیدی از سوی دولت انقلابی برای هنرمندان بشمار می آورم.
فعالان فرهنگ و هنر تا کنون دسته بندی آثار به آثار فاخر و غیر فاخر را پذیرفته اند و امتیاز دهی به آثار فرهنگی و هنری را نسبت به فرهنگهای ناب ایرانی و یا اسلامی قابل توجیه قلمداد میکنند ( هرچند که بسیاری به همین نوع دسته بندی نیز معترضند) , اما اینکه هنرمندان را بر اساس دیدگاه سیاسی دسته بندی کنند و بگویند اگر یک هنرمند دیدگاه سیاسی اش مغایر با جمهوری اسلامی است از حمایت های دستگاهی که متولی پشتیبانی از هنرمندان است محروم است یک بدعت است که هرچند دیرینه است ولی برای اولین بار است که رسمی بیان میشود.
حتی اگر از تبعیض آمیز بودن این سیاست بگذریم, چنین دیدگاهی به بنیان هنر ضربه میزند چون بر این اساس هنرمندانی که آثار ضعیف و غیر حرفه ای تولید میکنند به صرف اینکه دیدگاه سیاسی اشان موافق حاکمیت است مورد حمایت و تشویق قرار میگیرند و همین است که شاهد انتشار تصاعدی آثار ضعیف در ایران هستیم.
حتی اگر از تبعیض آمیز بودن این سیاست بگذریم, چنین دیدگاهی به بنیان هنر ضربه میزند چون بر این اساس هنرمندانی که آثار ضعیف و غیر حرفه ای تولید میکنند به صرف اینکه دیدگاه سیاسی اشان موافق حاکمیت است مورد حمایت و تشویق قرار میگیرند و همین است که شاهد انتشار تصاعدی آثار ضعیف در ایران هستیم.