تیمی از دانشمندان بینالمللی شامل مارک ویلکینسون، استاد دانشگاه شفیلد و متخصص درمان آرتریت در انسان، از سلولهای بنیادی مزانشیمی برای درمان مفاصل لگن و زانوی چپ لیزل استفاده کردند. این بیماری در سالهای اخیر باعث دردهای شدید در لیزل شده است که هماکنون در باغ وحش پوداپست به سر میبرد.
لیزل در ۱۵ آوریل ۱۹۷۷ در باغ وحش فرانکفورت به دنیا آمد و هماکنون ۴۶ سال دارد و به گفته محققان، تا الان پنج تا ۱۰ سال بیشتر از یک گوریل در طبیعت عمر کرده است. به طور کلی حیوانات اسیر بیشتر از همتایان وحشی خود در حیات وحش زندگی میکنند و به همین دلیل بیشتر از آنها هم در معرض بیماریهای مرتبط با افزایش سن مانند آرتروز قرار میگیرند.
اندره سوزه، دامپزشک ارشد باغ وحش بوداپست، میگوید:روشهای پیشرفته دامپزشکی در باغ وحشهای مدرن باعث افزایش طول عمر در بسیاری از گونهها از جمله میمونها میشود. وظیفه ما ارائه بهترین مراقبتهای پزشکی و بهترین کیفیت زندگی برای این حیوانات با وجود شرایط مرتبط با سن آنها است. با این حال امیدواریم که با روش درمانی سلولهای بنیادی دوره جدیدی را در زمینه مراقبت از حیوانات شروع کنیم.
استئوآرتریت که در نتیجه فرسایش غیرقابل برگشت غضروف مفاصل ایجاد میشود، درمانی ندارد و معمولاً با مدیریت علائم دردناک به جای خود بیماری درمان میشود.
دانشمندان قصد دارند با کمک سلولهای بنیادی، غضروف آسیب دیده را بازسازی کنند و در نهایت علائم آرتروز را کاهش دهند. سلولهای بنیادی مزانشیمی که لیزل دریافت کرد از بافت چربی یک گوریل زن جوان دیگر به نام «نیائوندا» جدا شده است. نیائوندا سال گذشته تحت یک عمل جراحی برنامهریزی شده قرار گرفت و تیمی از دانشمندان که در درمان مبتنی بر سلولهای بنیادی برای حیوانات تخصص دارند، ان را خالصسازی کردند و کشت دادند و تا زمانی که مورد نیاز بود، آنها را منجمد نگه داشتند.
منبع: ایسکانیوز